„Tedy rzekli jedni do drugich: Nie krajmy jej, rzućmy losy o nią, czyja ma być; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Rozdzielili między siebie szaty moje, a o suknię moją losy rzucali. To właśnie uczynili żołnierze.” [ Jan 19, 24]
To już w tym miesiącu będziemy wspominać wydarzenia związane ze śmiercią i zmartwychwstaniem naszego Pana, Jezusa Chrystusa. To są owe święta wielkanocne, o których ap. Paweł… powie: „ Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus.” [ 1Kor 5, 7]
Nie znaczy to, iż tylko w tym czasie chcemy wspominać i mówić o wydarzeniach Wielkiego Tygodnia, gdyż treścią każdego ewangelicznego zwiastowania jest krzyż Chrystusa i Jego zmartwychwstanie. Pamiętam, że w chorzowskim Zborze, gdzie się wychowywałem widniał napis na frontowej ścianie kaplicy : „ My zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego” ( 1 Kor. 1,23). Ten sam apostoł potem dodaje:
„Bo jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wzbudzony; a jeśli Chrystus nie został wzbudzony, tedy i kazanie nasze daremne, daremna też wasza wiara.” [ 1Kor 15, 13-14]
Pod krzyżem Jezusa zabrakło Jego uczniów. Jedynie Jan z matką Jezusa i dwoma innymi niewiastami z dala obserwowało egzekucję trzech skazańców. Zebrał się natomiast tłum gapiów i niektórych faryzeuszy , którzy szydzili i naśmiewali się z „ żydowskiego króla” wiszącego i umierającego na krzyżu. Pod krzyżem widzimy również żołnierzy rzymskich wykonujących wyrok śmierci na skazańcach. To właśnie oni, nieświadomi Pism, wypełnili słowa psalmisty Dawida wypowiedziane na 1000 lat przed tym wydarzeniem: „ Między siebie dzielą szaty moje, i o suknię moją los rzucają.” [ Ps 22, 19], bowiem ta droga szata „nie była szyta, ale od góry cała tkana.”
Szkoda, że Pismo Święte nie wspomina, komu z żołnierzy przypadła szata Jezusa, czy potem ów człowiek ją nosił, czy sprzedał? Czyż nie byłby to powód do dumy, jeśli nosiłbyś na sobie szatę Jezusa? Kto z nas nie chciałby mieć w kolekcji swoich ubrań tę piękną i drogą szatę? Czy dziś nie przewyższałaby swoją wartością inne „ relikwie” czczone w licznych miejscach naszego globu?
A jednak nie o szatę tu chodzi. Nawet tę najdroższą. Powiadamy: „nie szata zdobi człowieka”, choć z pewnością może być powodem nienawiści i zawiści innych , a nawet poważniejszych problemów jej właściciela. Czy pamiętamy biblijnego Józefa i jego braci zazdrosnych z powodu szaty jaką sprawił mu ich ojciec Jakub? Ta szata potem zdarta ze znienawidzonego Józefa i umoczona we krwi zwierzęcia miała być świadectwem śmierci faworyzowanego przez ojca ich brata ( 1 Mojż. 37 rozdz.). Nieco później Józef będąc niewolnikiem egipskim w domu Potyfara przeżył incydent, który doprowadził go do więziennego lochu. W 39 rozdziale pierwszej księgi Mojżesza czytamy o zdartej szacie Józefa w ręku żony Potyfara jako „świadectwie” jego rzekomego grzesznego zachowania.
W księdze proroka Zachariasza mamy obraz arcykapłana Jozuego, który staje przed Panem.
„ A Jozue był ubrany w szatę brudną i tak stał przed aniołem. A ten tak odezwał się i rzekł do sług, którzy stali przed nim: Zdejmijcie z niego brudną szatę! Do niego zaś rzekł: Oto ja zdjąłem z ciebie twoją winę i każę cię przyoblec w szaty odświętne. Potem rzekł: Włóżcie mu na głowę czysty zawój! I włożyli mu na głowę czysty zawój, i przyoblekli go w szaty…” [ Zach. 3, 3- 5]
Nowy Testament zachęca również i nas do zdjęcia ( zewleczenia) brudnych szat starej natury i obleczenie się w nowego człowieka. „ Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i odnówcie się w duchu umysłu waszego, a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.” [ Ef 4, 22- 24, por. Kol. 3, 9-10]. Bowiem Prorok Izajasz powiada: „ wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona” (Iz. 64,6), bądź jak przetłumaczono w Biblii Poznańskiej: „ a sprawiedliwość nasza – jak splamiona szata”. Cóż warta jest splamiona i splugawiona szata? Nie możemy w takiej szacie wejść na wesele Baranka ( Mt, 22, 1-14). Syn marnotrawny również musiał zdjąć łachmany, obmyć się , wtedy został przyodziany „w najlepszą szatę” ( Łk. 15, 22). Jak to dobrze, że z chwilą naszej głębokiej pokuty , szczerego nawrócenia się do Chrystusa i zanurzenia ( ochrzczenia) w Nim, otrzymaliśmy nową szatę – szatę Jego sprawiedliwości! Paweł nazywa to „przyobleczeniem się w Chrystusa” ( Gal. 3, 27). Przyobleczony w szatę chrystusową nowy człowiek „odnawia się ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył” ( Kol. 3,10). A Biblia powiada: „ Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta. [Obj 22, 14]. Są to szaty wyprane we krwi Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata. Jedynie obleczenie się w szatę sprawiedliwości Chrystusa jest ratunkiem przed wieczną śmiercią i wiecznym potępieniem.
Czy jesteś w nią obleczony?
Na stronie kasynopolska10 znajdziesz najlepsze kasyno online, które oferuje bezpieczną i ekscytującą zabawę dla graczy w Polsce.